Drugo okno u okviru kompleksa od devet rudnika kreča u Rakovici. Nalazi se u dvorištu jedne privatne kuće. Prostor je nastao eksploatacijom kreča tokom XIX i XX veka. Prostor se sastoji od niza tunela koji se račvaju u različitim pravcima. Na pojedinim delovima vide se stubovi koji su služili da ojačaju tavanicu rudnika kako ne bi došlo do urušavanja. Stubovi su rađeni opekom. Krečnjak se vadio u blokovima, ostali su sačuvani tragovi eksploatacije.
Kolosalni podzemni objekat izdubljen u steni dunavske padine. Nakon serije velikih eksplozija koje su razorile prethodna skladišta baruta, austrijska vojna uprava donosi odluku da u Donjem gradu Beogradske tvrđave izgradi novo skladište. Projekat je po zamisli princa Eugena uradio major Franc Nikola Suli, jedan od glavnih inženjera angažovanih na rekonstrukciji tvrđave. Građen je od 1718. do 1721. godine. Veliki barutni magacin sastoji se od dve sale oslonjene na po devet stubova i velikog prostornog hodnika. Nakon povratka Osmanlija u Beograd izgrađen je zid koji zaklanja ulaz u magacin. Prostor se koristio kao barutni magacin do početka XX veka. Danas je jedna od sala dostupna javnosti, u njoj se nalazi lapidarijum – popularna Barutana, gde se mogu videti antički spomenici Singidunuma.
Deo kompleksa podzemnih prostora u Karađorđevoj ulici nastao izdubljivanjem prirodne stene ispod Kosančićevog venca. Prostor je tokom XIX veka služio kao trgovački magacin za robu. Tokom II svetskog rata stanovnici Savamale sklanjali su se u podzemlje tokom vazdušne opasnosti. Ovaj lagum je u posleratnom periodu korišćen kao skladište Jugohemije. Deo prostora je tokom ovog vremena adaptiran u laboratoriju i skladište. U lagumu se još od tog vremena nalaze raznorazne hemikalije u buradima. Prostor od 278 m² je pregrađen u više jedinica, uveden je nov sistem za ventilaciju i postavljen je novi plafon. Postojala je ideja da se ovaj prostor pretvori u muzejski depo za vanredne situacije, ali se od ove ideje odustalo.
Izgrađen tokom austrijske uprave u Beogradu, u periodu od 1717. do 1731. godine. Izgradnjom Velikog bunara konačno je rešeno snabdevanje vodom vojne posade Beogradske tvrđave. Svojim nаjvećim delom ovaj grandiozan objekat ukopаn je u krečnjаčku stenu kojа je skoro vodonepropustivа i ne presecа ni jednu prirodnu izdаn kojа bi gа snаbdevаlа vodom. Prilikom izgrаdnje bunаrа, habzburški inženjeri su pokušali da dopru do podzemnih voda, međutim iako su ga probili do nivoa ispod korita Save, bunar je ostao suv. Zatim su pokušali da probiju kanal koji bi bunar spojio sa sаvskom vodom. Tunel je prokopаn u dužini od oko 2 m, a dаlje je kopаnje obustаvljeno dok je ulаz u kаnаl zаzidаn. U bunar je počela da se sliva površinska voda sa Gornjeg grada, koja je brzo ispunila prostor. Nа ovаj nаčin se površinske vode akumulirаju u prostoru bunаrа, pri čemu je on dobio funkciju velike cisterne. Prečnik centralnog dela bunara je 3,40 m а njegova dubinа je 60,15 m. Dva spiralna hodnika, koja obavijaju centralni deo bunara, imaju po 208 stepenikа do dna. Na svаkih devet stepenikа nаlаzi se po jedno odmorište. Svako odmorišta sa desne strаne ima po jednu polukružnu nišu u zidu. Niše su služile za postavljanje svetiljki. Spiralne stepenice su spojene polukružnim tunelom na dnu. Istorijski izvori iz XVIII veka pominju mehanizam za izvlačenje vode iz bunara – u objаšnjenju nа plаnu uz osnovu bunаrа je upisаno „velikа upotrebljivа vodenа mаšinа sа više cevi“. Bunаr je detаljno istrаžen 1940. godine.
Veliko skladište za čuvanje namirnica. Ceo objekat se sastoji od dva dela – većeg, ozidanog opekom, i manjeg, posebnog prostora koji je iskopan u lesu. Pretpostavlja se da je ozidani deo služio kao vinski podrum jer je temperatura u njemu nešto viša nego u neozidanom delu. U prilog ovoj pretpostavci ide i moćna ventilacija koja probija brdo iznad ovog prostora. Postoje dva ventilaciona otvora. Jedan je ujedno služio i kao pomoćni izlaz i ima metalne merdevine kojima se može spustiti čovek do samog dna laguma, a drugi je standardnog „dimnjak“ tipa. Manji deo laguma koji je samo iskopan u lesu, služio je za skladištenje kvarljivih namirnica. Temperatura u ovom delu laguma je nešto niža u odnosu na ostatak prostora. Lagum je u veoma dobrom stanju i služi kao skladište za nepotrebne stvari nekoj od okolnih kuća.
Skriveno sklonište je tokom II svetskog rata bilo povezano sa ostatkom kompleksa na Tašmajdanu. Izgradnjom stadiona Tašmajdan ovaj prostor ostao je odsečen od ostatka kompleksa. Sklonište je u celosti izgrađeno od opeke. Sastoji se od više tunela koji se šire u različitim pravcima i centralnog, proširenog dela, u kojem se na bočnim delovima nalaze uzidane klupe od opeke. U pojedinim delovima objekta su napravljeni posebni toaleti za duži boravak ispod zemlje. Prolaz kroz neke od tunela je zbog odrona veoma rizičan. Pojedini tuneli su zazidani, za neke se pretpostavlja da su bili minirani. Sklonište je početkom rata služilo za smeštaj civila, dok su se tokom rata tu nalazile vojne jedinice koje su opsluživale vojni kompleks. Nakon II svetskog rata ovaj deo podzemnog Tašmajdana je korišćen, bila je uvedena nova električna instalacija.
Na nekadšnjem Smutekovcu, današnjoj Mostarskoj petlji, 1872. godine Pančevac Ignjat Vajfert, otac znamenitog srpskog industrijalca Đorđa Vajferta, započinje gradnju prve pivare na parni pogon u Beogradu. Pivara počinje sa radom 1873. godine. Tadašnja tehnologija proizvodnje zahtevala je da pivo nakon prerade odleži neko vreme u drvenim buradima. Ležni podrum se nalazi i danas ispod BIP-ove fabrike i zauzima površinu od 2200 m² i podeljen je u 14 posebnih odeljenja. Šest odeljenja sa drvenim bačvama, šest sa betonskim tankovima i dva odeljenja sa aluminijumskim tankovima. Ukupan kapacitet za smeštaj piva bio je 24000 hl. Naknadno je podrum preuređen dodavanjem aluminijumskih tankova, čime je kapacitet povećan na 60000 hl. Ispod sedmospratne sladare nekada se nalazio podzemni prostor. U njenom podrumu bile su dve ogromne vage za merenje slada, pet transportera i tri elevatora.
Tunelski prostor iskopan u lesu. Prostor ima dva ulaza a sastavljen je od više neozidanih krivudavih tunela, u obliku slova M. Po zidovima ovog objekta se vide tragovi alata kojim je iskopan. Zanimljivo je da su zidovi ovog objekta okrečeni. Objekat izgleda nedovršen, a verovatno je služio kao skladište za okolne kuće. Deo prostora je danas zazidan i služi kao majstorska radionica, dok je drugi deo ostava za stare stvari.
Na ovom mestu se u Srednjem veku nalazio rudnik kamena. Verovatno je i da se kamen odavde koristio prilikom obnove Beogradske tvrđave u XV veku, u vreme despota Stefana Lazarevića. Na zidovima unutar ovog objekta nalaze se pravilni otisci, koji pokazuju da su se vadili veliki blokovi kamena. Tokom osmanskog perioda, u neposrednoj blizini ovog objekta, nalazili su se Carski ambari u kojima se čuvalo sultanovo žito i ostale namirnice sakupljene u severnim delovima tadašnje imperije. Verovatno su, kao lagumi, i ovi prostori korišćeni za skladištenje namirnica. Kasnije, ovaj prostor postaje barutni magacin – na to ukazuju zidovi, tako projektovani da u slučaju eksplozije preusmere udarni talas i time smanje eventualnu štetu. Postoji i zagrađeni podzemni prolaz koji vodi u pravcu Beogradske tvrđave, ali nije u potpunosti istražen. Ovaj prostor danas ima preko 500m² i adaptiran je u noćni klub.
Sklonište izgrađeno neposredno pred II svetski rat. Jedan ulaz nalazi se u Ulici Tadeuša Košćuškog, dok je drugi prekoputa Zoološkog vrta. Sa spoljašnje strane izgleda kao brdašce. Unutrašnjost ovog objekta, izgrađenog od opeke, sastoji se od proširenog prilaza, dva strma hodnika sa stepeništem i centralnog prostora. Ulazi su ojačani sa masivnim stubovima oko kojih se sa obe strane obavijaju tuneli koji vode do stepeništa. Lučni svodovi iznad stepeništa i u centralnom prostoru vešto prenose silu i doprinose stabilnosti objekta. Centralni prostor je podeljen u dva dela – veći, koji je služio za smeštaj ljudi, i manji koji je imao funkciju toaleta ili ostave za namirnice. Nakon II svetskog rata, sklonište je omalterisano i dorađeno kako bi moglo da pruži zaštitu i u uslovima savremenog ratovanja. Jedan od ulaza je preuređen, odnosno delimično zatvoren kako bi mogao da se ugradi filtro-ventilacioni uređaj za prečišćavanje vazduha. Ceo objekat je u vrlo dobrom stanju i nekada je bio osvetljen.