Sklonište koje je izgrađeno tokom II svetskog rata. Njegovo održavanje nastavljeno je i nakon završetka rata, što dokazuju zamenjena pancirna vrata unutar skloništa. Izgrađeno je od opeke, armiranog i nabijenog betona. Sastoji se od ulaznih stepeništa, malog pristupnog hodnika, središnje (glavne) prostorije i rezervnog izlaza.
Tokom 2000-tih, prilikom gradnje objekta na susednoj parceli, sklonište je presečeno na pola. Središnja prostorija je prezidana, dok je rezervni izlaz srušen. Deo glavne prostorije je delimično potopljen. Ukupna površina objekta je 47,95 m², visina 2,2m; širina 1,2 – 2,2 m; nadsloj iznosi 3m.

Velelepna palata građena je između 1857. i 1863. godine. Izgradio je Kapetan Miša Anastasijević, čuveni beogradski brodovlasnik i trgovac. Ova znamenita zgrada trebalo je po prvobitnoj nameni da postane srpski dvor, ali je nakon neuspešne veridbe Kapetan Miša ovu zgradu zaveštao „otečestvu“. Nekada je bila najviša građevina u Beogradu. Svojim stilom predstavlja prekretnicu u arhitekturi Beograda. Danas se u ovom zdanju nalazi Rektorat Univerziteta u Beogradu. Ispod cele palate nalaze se prostrani podzemni prostori ozidani opekom.

Magacinski prostor ukopan u stenu, deo podzemnog kompleksa. Ukupna površina ovog objekta je 115 m². Izgrađen je za potrebe skladištenja robe koja je u Beograd dolazila kroz luku. Hodnikom je spojen sa okolnim magacinima. Prilikom rekonstrukcije ovog prostora u noćni klub otvoren je zid od opeke na platformi / nivou iznad samog magacinskog prostora. Iza zida, nalazi se prostor od nekoliko desetina metara kvadratnih. U uglu ove prostorije nalazi se veliki kameni blok koji je obrušen, verovatno prilikom pokušaja proširenja prostora. Prolaskom kroz pukotinu nismo utvrdili da postoje hodnici iza obrušene stene. Danas se u ovom prostoru nalazi poznata vinarija „Vinarija“.